લાગણીઓ ના ઝુંડ માથે આભ લેતા ચાલ્યા
બંધ આખ્યુંમાં વલખા મારતું કેસુડાંનું ટોળું
કુંપળ કાયમ નવતર રૂપે ઊંડાણે જઈ ખોળું
અજવાળાના દીવા લઈ ઇચ્છાઓમાં જાગ્યા
ગુલાબી નવ યૌવનમાં ઢોલ ઢબૂકવા લાગ્યા
સ્નેહ મુશળધાર વરસતો નયનુંના ઉપવનમાં
ટશર ફૂટ્યાની વાત ફેલાઇ ઝાડ-પાન પવનમાં
પલકના બંધ બારણે સાગર ઘૂઘવતા જામ્યા
ગુલાબી નવ યૌવનમાં ઢોલ ઢબૂકવા લાગ્યા
રાત-રાણીની સુગંધ ફોરતી કેસરિયા નગરમાં
નિશાનીઓ પણ ફૂલ શી ઉગી રહી ચમનમાં
ઝાકળ ભીની ધરતી પે મસ્ત મજાના માલ્યા
ગુલાબી નવ યૌવનમાં ઢોલ ઢબૂકવા લાગ્યા
ભીતરમાં કોઈ જાગતું, માથે ચોકી ફેરો કરતુ
સખી-સખી નામ પોકારી બેબાકળું થઇ મરતું
રુદિયાના ધબકાર સાથે બંસી સુર ને પામ્યા
ગુલાબી નવ યૌવનમાં ઢોલ ઢબૂકવા લાગ્યા
---------- અતુલ બગડા '' તથ્ય ''
No comments:
Post a Comment