એક સુંદરી
ફક્ત કચુકીબંધ પહેરીને
નહાવા બેઠી વરસાદમાં નદી કિનારે
ને હવા મોહરી ગઈ
નદી થીજી ગઈ
વરસાદમાં ઘોડાપુર આવ્યા
વીજળી સ્થિર ને ગગડાટ સુરીલો
આઠે દિશામાં જાણે સુગંધ
મુગ્ધ મુલાયમ
વિચારો મારું શું થયું હશે ?
ભર વરસાદમાં
....................... તથ્ય ..........

રાતમાં તું જામને ગળવા દે
ચાર ભીની આંખને મળવા દે

રાજ મારા પાંદડે ફણગા દે
તરસતા એ ટેરવા ભરવા દે

લાગણીથી બે હાથ જોડીને
એય ખુદા તું પ્રેમ ફળવા દે

કૈં વખત હું છેતરતો રહ્યો
આજ તું ઝાંઝવા છળવા દે

માંગણી નથી કરવી ખુશીની
સાગર સમ વેદના તરવા દે

નીલરંગી ઓઢણીથી સખીરી
સાવ થોડી ચાંદની ઢળવા દે

લે, સુક્કી ડાળખીની ખા કસમ
ઝંખનામાં પ્રેમને ભળવા દે

હુંય પામી જાવ તે ચાલાકી
જો સખીરી વાતને કળવા દે

કચ્છના ભૂકંપ સમયે રચાયેલું એક અછાંદસ કાવ્ય, હાલ ઉત્તરાખંડની હાલત જોઈ ને યાદ આવે છે
સન - ૨૦૦૧

મરજીથી બંધાયા હશે નાગપાશમાં
નવું સર્જન છુપાયું હશે સર્વનાશમાં

કલરવ હરરોજ સાંભળવા મળે પણ
ઘાયલ પક્ષીની ચીસો ફેલાઈ આકાશમાં

પ્રકૃતિ આમેય ક્યાં કોઈને છોડે છે ?
ધીરજના પારખા કરી નાખે વિનાશમાં

ચારે બાજુના યુદ્ધોથી થાકીને પછી
છૂટ્યાનું સુખ છલકાયું હશે લાશમાં

............................ તથ્ય ............

તમે પડળ તોડો તો તુટે તેમ છે
ખરા અરથ જોડો તો જુટે તેમ છે

સમજદાર પણ તંતો નથી છોડતા
બુરી વાત છોડો તો છુટે તેમ છે

ભલે રાહ જોજો સદગુણો ઊગશે
જરા બીજ વાવો તો ઉગે તેમ છે

ઉભા છો જ લઇને અવગુણો વેચવા !!
તમે ખૂદ રોકો તો રુકે તેમ છે

કદી ના જશો તે ભૂખથી શોધવા
સહી આશ રાખો તો રહે તેમ છે

હશે લાગણીઓ આપણી વામણી
ખરો પ્રેમ માંગો તો મળે તેમ છે

પડે વાંચવા જો જાણવા 'તથ્ય' ને
શબ્દથી જ ખોલો તો ખુલે તેમ છે

----------------------- તથ્ય -- અતુલ બગડા ---

શયતાન
............

કોઈકે
હૃદય ને પજવ્યું
ખીજવ્યું
બનેલી ઘટનાની શૂળો ભોકી
ને હૃદય
રડ્યું, તડપ્યુ લોહી નીકળ્યું
લોહી ની લાલાશ આખે ઉમટી
આંસુ બની વરસી પડી
હૃદયના કંપનો
તડપનો
છુટવા ફાં ફાં
પણ કોણ એ જાલિમથી બચી શક્યું છે ?
આજ સુધી ?

*

ગાળામાં ઉભરતા ડુસકા
શ્વાસોની ગુંગળામણ
આંખો બહાર નીકળી
જીભે લોચા વળ્યા
અંગે-અંગથી દયામણી કંપારી વછૂટી
પણ એ થોડો દયાળુ હતો
એને વધારે ઘસારો કર્યો
ને અંતે સહાયું નહિ ને
મરણ પામ્યું
અધૂરા અરમાને

*

એ જાલિમ બીજો કોઈ નથી
બધાના હૃદયમાં જીવે છે
ઈશ્વર બની .............

,,,,,, ઉત્તરા ખંડ ની જાલિમ પરીસ્થીતી જોતા ,,,,,,,

............................ તથ્ય ...... અતુલ બગડા

વગડો ખીલ્યો વગડો ખીલ્યો વગડો ખીલ્યો રે .....
લીલોછમ વગડો ખીલ્યો રે ...
નદી છલકત નાળા છલકત વગડો ખીલ્યો રે .....
મનોરમ વગડો ખીલ્યો રે ...

જંગલ તડાક તાળી દેતું ડુંગરીયાળા હાથે
અમી ફોરા વરસી લેતું વાદળિયાળા માથે

મુખથી ઝરણા મૂળ સુધી વગડો ખીલ્યો રે .....
છલોછલ વગડો ખીલ્યો રે ...

ઝાડ અંદર કોળાતુ ને લાલચટક થઇ જાતું
રૂપાળી કોઈ વેલ જોઈ લટકાળુ થઇ જાતું

ફૂલ ફૂલની સુગંધ અંદર કેસર પીલ્યો રે ...
માંલીકોર વગડો ખીલ્યો રે ...

થપાટ મારી પાણી ઉપર કુંડાળું કોઈ કરતુ
પેલી પારના મરજીવાઓ સ્વાસ ઊંડા ભરતું

બુંદ બુંદની પ્યાસ મિટાવી ઝરમર ઝીલ્યો રે ...
અડાબીડ વગડો ખીલ્યો રે ...

............................. atul bagada ..... tathya...........

એક નાની કવિતા
-----------------


પહેલા બાળકના ભૂખા હાથ
પછી તેની તરસી આંખ
મારી તરફ લંબાય
કઈક આશા સાથે
ને હું મારા વધી ગયેલા
પેટ સામે જોઈ ને પસાર થઇ જાવ
કઈક ખુન્નસથી
કઈક આક્રોશથી

............... " તથ્ય "

પરોઢ

પરોઢ
------

વહેલી પરોઢથી માં
કમર પર હાથ મૂકી,
જુકી,
બીજા હાથમાં સાવરણાનું ઠુંઠું લઇ
ફળિયાને ચોખ્ખું-ચણાક કરી નાખે
બીજું તો કરેય શું ?
રાત્યથી રોતા કકળતા
નાગા-પુંગા છોકરા
વહેલી પરોઢના મીઠા સપના જોતા
નીંદરમાં છે
એ જાગશે તો ?
માં ને એજ તો ફડકો છે
જાગશે તો વળી ખાવાનું માગશે !!
શું આપીશ ?
રાત્યું થી ન સળગેલા ચુલા પર
દેગડું મુકીને
કશુક હલાવતી રહેતી માં
ને ભૂખથી વવળતા છોકરાને
સમજાવતી, પટાવતી, કહેતી
બેટા સુઈ જા હમણા ખાવાનું થશે
ને હમણા હું ખાવાનું દઈશ
કાયમ થાકી-વવળી છોકરા સુઈ જતા
ને માં પણ !!

વહેલી પરોઢથી માં
કમર પર હાથ મૂકી,
જુકી,
બીજા હાથમાં સાવરણાનું ઠુંઠું લઇ
ફળિયાને ચોખ્ખું-ચણાક કરી નાખે
બીજું તો કરેય શું ?
શું હોય તેના કપાળે ?
લાંબુ - લસ ફળિયું ને ભાંગ્યું-તૂટ્યું ઝુંપડું ?
એના ઘર પાસેથી નિકળતી મોટી કાળી
કાળા ભમ્મર સાપ જેવી
સડક
લઈ જતી છેક પાટનગર
સુરજના ઉદય સ્થાન સુધી
ત્યાં તો ખુદા ની મહેરબાની
સોળે કાળા એ ખીલેલો સુરજ
પંખીનો કલરવ
નદીની કલકલ
પહાડનું ગીત
ચૌતરફ ખુશાલીનું સંગીત
હરરોજ સોનાનો વરસાદ થતો હશે કદાચ
થાય છે આ બધું વહેચી દઉં
પરોઢના સમયે
પેલા અર્ધભૂખ્યા ઘરે
આ અમીર વડના મૂળિયાં
છેક પેલા દરિદ્ર ઘર સુધી પહોચ્યા છે
એક બાજુ સોનાની પરોઢ
તો
બીજી બાજુ જાણે ઉગતી જ નથી

----------------------- અતુલ બગડા " તથ્ય "

mara dost no prem

જામી છે મ્હેફીલ અતુલ ની સાથે
આ નગર બને ઝીલ અતુલ ની સાથે!

તારી મૈત્રીનો દોર કપાશે નૈ
તું મૂકી દે ઢીલ અતુલ ની સાથે!

એ આખું ઝરણું રોકી રાખે છે
કમળ બની રોજ ખિલ અતુલ ની સાથે!

છોડ ઉગે છે ગઝલ બની ને દિલમાં
થાશે આવું ફીલ અતુલ ની સાથે!

ભાલા ને બરચી ફેંકે શું વળશે
કવિતા જેવી ઢાલ અતુલ ની સાથે!

-મનોજ પરમાર
11:59 pm
7-4-2013

તારી આંખમાં

પલકના ગામ તારી આંખમાં
છલકતા જામ તારી આંખમાં

લે હવે છોડ પિયુ, પાલવજી
મહકતા માન તારી આંખમાં

હું તને આખી રાત શણગારું !
ચળકતા આભ તારી આંખમાં

જાત કે આંગળીને વાયદો ? સ્પર્શના બાણ તારી આંખમાં

હું તને કે પછી તું ચાહે છે ?
જોવ છું એંધાણ તારી આંખમાં

ખીલતા પુષ્પની કુણી સેજ સમ
ફોરતી ડાળ તારી આંખમાં

આપની આજ રીતે તે ઉગે
કોળતા ભાણ તારી આંખમાં

............... અતુલ બગડા

દરિયો

                               

                               રાત આખી કણસતો પીડાય છે દરીઓ
                                આંગળીના ટેરવે થી કોળાય છે દરિયો

                                 આ કિનારે, તે કિનારે ઘુમરાતો એ
                               આગ જેવો નાભિમાં ઠલવાય છે દરિયો

                                લાગણીના ફાગ ખેલે ઓટ ને ભરતી
                                  આંખના ખૂણે પછી ડોકાય છે દરિયો

                                ફૂલ શરમ લજામણીને જિંદગી આખી
                                 વાદળિયા આભમાં ચોળાય છે દરિયો

                                કોઈ પુરાના કિલ્લા પર કોતરાયેલી
                                 નાયિકાના ગાલ પર ઢોળાય છે દરિયો

                                આજ ''તથ્ય'' કારણ ખરું કહેવું પડશે
                               ખંજર જેવો માથા પે તોળાય છે દરિયો

                                     ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, અતુલ બગડા

રાતમાં તું જામને ગળવા દે
ચાર ભીની આંખને મળવા દે

રાજ મારા પાંદડે ફણગા દે
તરસતા એ ટેરવા ભરવા દે

લાગણીથી બે હાથ જોડીને
એય ખુદા તું પ્રેમ ફળવા દે

કૈં વખત હું છેતરતો રહ્યો
આજ તું ઝાંઝવા છળવા દે

માંગણી નથી કરવી ખુશીની
સાગર સમ વેદના તરવા દે

નીલરંગી ઓઢણીથી સખીરી
સાવ થોડી ચાંદની ઢળવા દે

લે, સુક્કી ડાળખીની ખા કસમ
ઝંખનામાં પ્રેમને ભળવા દે

હુંય પામી જાવ તે ચાલાકી
જો સખીરી વાતને કળવા દે

,,,,,,,,,,,,, અતુલ બગડા ''તથ્ય''

ધગધગતા શબ્દો કાગળ પે ઠારવા દે
શુન્યતા ની હદ સુધી વિચારવા દે

એવું શું બંધન હશે બેશ્વાસની વચ્ચે ?
શાંતિ રાખ મન ! કેક તો ધારવા દે

આયુષ્યની પણછ ખેચાણી કાન સુધી
આત્મા થોભ દંભી લાગણી મારવા દે

એ હવે પરત ફરશે કે ? ખબર નથી
છેલ્લી વાર લાશ ખુબ શણગારવા દે

ગઝલના અંત સુધી સાચવ્યા છે એને
શબ્દો હજી થોડા વધારે વાવવા દે

........................ અતુલ બગડા ''તથ્ય ''

પ્રસવની પીડા જેવી કવિતા
રેશમના કીડા જેવી કવિતા

આમતો અઢળકને આમ શૂન્ય
અગણ્ય તેવા મીંડા જેવી કવિતા

ચોટાડો તો ઉખડે નહિ ર્હાદયથી
ગુંદર તળેલા ભીંડા જેવી કવિતા

ઓગાળું તેમ છતાં ના ઓગળે
બાહુપાશના ભીડા જેવી કવિતા

ચોર કહોતો ચોર છીએ આપણે
દિલ વાડીના છીંડા જેવી કવિતા

............................ અતુલ બગડા

દુલ્હન કરતા લાશ વધુ શણગારી દીધી
ને અત્તર છાંટી ને વધુ મહેકાવી દીધી

સાચું કે ખોટું થોડું સ્વજનો રોયા અને
પછી લાકડા સંગ તેને સળગાવી દીધી

રાખ ફંફોસી અસ્થી ભેગા કરી તેને
માટલી ભરી ગંગામાં વહાવી દીધી

અગિયાર દિ કાળા કપડે શોક પળાયો
ભારવાચક શબ્દોથી અંજલી ચડાવી દીધી

કાચની અંદર પેક કરી એ તસવીર ને
ફૂલમાળ ચડાવી, દીવાલે લટકાવી દીધી

હશે લાગણી ! કે કઈ ગમતું કર્યું તેણે !
''તથ્ય'' યાદનેય રુદિયે દફનાવી દીધી

............................... અતુલ બગડા

મૌનમા બધું સમજાવી જશે
ઝાંઝવા તથ્ય લલચાવી જશે

વારતા કરુણ હશે દોસ્તો
આંખને કદાચ રડાવી જશે

એમ હું શત્રુથી ડરતો નથી
જે હશે મિત્રો દફનાવી જશે

....................... તથ્ય

રાખું છું

એ આવશે તેથી મહેકાવી રાખું છું,
ફૂલો થી ઘર ને સજાવી રાખું છું.

ર્હદયને બહેલાઉ છું સુખી રાખવા
બાકી વેદના ભીતર ભારી રાખું છું

લ્યો' પુરાવા દઉં તે હોવાપણાના
તસવીર આંખમાં મઢાવી રાખું છું

શોધવો પડશે એને આવીને પછી
જાતને આથીતો સળગાવી રાખું છું

પંખીને કીધું છે શરણાઈ વગાડશે
વ્રુક્ષોને કીધું છે ચમ્મરો ઢોળાશે
ગગન,વર્ષા,સમુદ્રને દીધું આમંત્રણ
કેમ સ્વાગત કરવું સમજાવી રાખું છું

થોભ બે ઘડી ''તથ્ય'' એ આવશે
વિશ્વાસે મૌંતને પણ થંભાવી રાખું છું

[મારું કાવ્ય અછાંદસ છે જો આપણે ગમે તો ]

{....... ને હજી તરવર...તરવર...--- માંથી }

અતુલ બગડા ...... ''તથ્ય ''

મારી કાવ્ય ઝંખના પર લખાયેલું કાવ્ય

મારી કાવ્ય ઝંખના પર લખાયેલું કાવ્ય
--------------------------------------

ખુલ્લી બારી માંથી
હરરોજ તેની આવ જા નિહાળું
થાય છે
કદાચ તે બંધ બારણા ને દેશે ટકોરા
પણ, હંમેશ ખોટો પડું
તે ખુલ્લી બારી આગળથી નીકળી જાય
તાકતો રહું અનિમેષ
બંધ બારણાને
અંદરથી એક વસવસો થાય
શું બાકી રહી જાય છે ?
શું ખૂટે છે ?
કદાચ ઊંડાણેથી ઝરણા નહિ વહેતા હોય
આંખમાં ખુલ્લું આકાશ નહિ હોય
નહિ હોય પ્રેમાળ પંખી નો ટહુકો
શબ્દમાં
સાવ કાંટાળા વેરાન બગીચા જેવો
ઉજ્જડ ઝરૂખામાં
ભાસતી કોઈ ભૂતાવળ જેવો ભાસતો હોવ
તેને
વધારે.. વધારે.. સુંદર બનવાની કોશિષ
તોય
વધારે... વધારે... કુરૂપ હોઈશ કદાચ
છું કરું ?
સુંદર ગાવું ? સુન્દર હસું ? સુંદર દેખાવું ?
ખરેખર
આવું બધું થઇ શકતું નથી
એટલે તેને ચાહવાની કોશિષ કરું છું
એટલે ઝંખુ
કેટલાય વખત થી બારણે ટકોરા ..............

---------------- અતુલ બગડા '' તથ્ય ''

sher

એ પરમ તત્વ સાથે ક્યાં કશું સંધાય છે ?
માનવતાની લાશ ચૌતરફ ગંધાય છે .......

........ તથ્ય .......

{ ભારતીય સંસ્કૃતિ ની શુદ્ધિ પર લખાયેલું કાવ્ય }

{ ભારતીય સંસ્કૃતિ ની શુદ્ધિ પર લખાયેલું કાવ્ય }
-------------------------------------------------
*
છાતી ઠોકીને હવે નીકળવું પડશે
આમને આમ બીક રાખીને જીવશો ક્યાં સુધી ?
સંભળાય છે ?
સંભાળો ક્યાંક દુર..દુર... વાગતો મરશીયો ઢોલ
એ ભલે વાગતો
એ.... એને વાગવા દો
હવે બંધ કરો તો તમને મારા સમ
હવે યુદ્ધ છેડી દેવું છે
ધમરોળી દો સપનાઓને
કેટલાય ની ચીસો ખુબ સાંભળી છે
આ વિટળાયેલા કાળા ભોરિંગ નાગે
માણસાઈ ની ચાદરને ફાડી નાખી છે
તે ભોરિંગ ને નાથવા પડશે
ડામવા પડશે
*
ઉઘાડી ખુલ્લી તલવાર જેવી કલમ
ને જીભ જવાળામુખીની જેમ લબકારા મારતી
હાથને ઉતાવળ થઇ છે
પગને દોડાવવા છે લાશોના ઢગ વચ્ચેથી
આંખ્યુ થી આગ ઓકવાની શરૂઆત સાથે
અંદર યુદ્ધ જન્મ લઈ ચૂક્યું છે
*
દિવસ ઉગે ને
સમાજ નામનું ઘુવડ
અંધારે ટેવાયેલું
માળા માંથી બહાર નીકળી ઉડે
તેને આજ મન ભરી સુરજ જોવો પડે
*
હવે તો કાપવું ને મરવું જ
ત્યાં કોઈ બોલ્યું : ''અલ્યા બધા તૈયાર થાવ ''
{ ને પડઘાની જેમ લોક ચોમેરથી ટોળેવળે }
" કેમ લ્યા જીવલા !!!!! આ હળ લઈને ક્યાં ચાલ્યો "
" કેમ કહ્યું ને કે યુદ્ધ માં "
હા... હા... બરાબર છે
તો તુતારે જા, જોજે હો પાછો પડતો નહિ
*
મારા પીટ્યા કબુતર જેવા
બધાય
હાથમાં ધોળી ધજા લઈને ચાલે
ને
ધજાગરા ઉડાડે
*
ભગવાનનેય હવે એના મંદિર માંથી બહાર કાઢી
ઝેરના પારખા કરાવવા છે
તે તેનેય ખબર પડે કે બળતરા કેવી હોય
કેવી હોય માણસ-માણસ વચ્ચેની અછુત વિકૃતિ
માણસાઈ ના ગંધાઈ ઉઠેલા સડેલા અંગો
તેને નજરોનજર દેખાડવા છે
*
ધરતીની છાતી ચીરી ને અનાજ પેદા થાય
તેમ
આજથી માણસ ચીરી ને માનવ પેદા કરવો છે
પેલા કાળા ભોરીંગો ને નાથવા છે
ચાલો હવે છોડો કવિતા તથ્ય
આજે કેટકેટલાના ખુન કરવાના છે
સાથે સાથે બારતીય સંસ્કૃતિ ને ય મળવું છે
દફનાવી દેવા છે મારા સડેલા અંગો
ને
માણસાઈને સાંધવી છે

atul

અતુલ મળ્યો છે અવતાર સળગવાનો
લાશેય સર્જ્યો છે શણગાર સળગવાનો

આ પાર સળગવાનો, તે પાર સળગવાનો
જઠરાગ્નીથી અતુલ વિસ્તાર સળગવાનો